zondag 3 mei 2009

Albert's luchtige leven

Hallo iedereen!

Het heeft een tijdje geduurd, maar hier is dan ‘alweer’ het tweede berichtje op deze website haha. Het bijhouden van deze site is niet echt gelukt, maar ik wil jullie dan toch nog even een update geven hoe het er hier aan toe gaat.
Voor 4 maanden ben ik al in de USA en er is weer een hoop gebeurd sinds m’n vorige bericht. Zo heb ik vier weken geleden m’n eerste brevet gehaald door m’n VFR gedeelte met een goed resultaat af te ronden. Met het behaalde ‘private pilot license’ mag je een eenmotorig vliegtuig besturen en familie en vrienden mogen mee. Voor dat brevet heb ik 90 uur gevlogen, waaronder 30 uur solo, enkele examens afgelegd, en tussentijds overgestapt naar een ander vliegtuig dat een intrekbaar landingsgestel, verstelbare propeller en meer vermogen heeft. Het VFR gedeelte ging niet vanzelf, het was moeilijk en hard werken; maar gelukkig is het allemaal goed gekomen.

Private Pilot Licence is binnen!













Captain W......M ligt er tevreden bij...

foto: ILS approach kaart
Nu ben ik bezig om m’n instrument rating aan dat brevet toe te voegen. Dit zogeheten IFR gedeelte (Instrument Flight Rules) is heel anders dan het VFR gedeelte. Ineens mag je niet meer naar buiten kijken, maar moet je alles met behulp van je instrumenten doen (hierdoor kan je ook s’nachts of in de woken vliegen). Een speciale bril zorgt ervoor dat je niet naar buiten kan kijken, maar alleen op de instrumenten in de cockpit. Het instrumentvliegen is echt erg gaaf en persoonlijk vind ik het leuker dan het VFR vliegen, maar het tempo ligt net zoals in de voorgaande 4 maanden erg hoog. Het lijkt al veel meer op de werkelijkheid zoals het er in de grote luchtvaart aan toe gaat. Zo sta je continu in contact met de verkeersleiding, vlieg je gepubliceerde vertrek- en aankomstroutes, wordt je af en toe in een holding geplaatst en vlieg je op grotere hoogte. Erg leuk dus.
Als toetje na het instrument vliegen volgt nog het Commercial Pilot License examen, en dat brevet geeft recht om commercieel in eenmotorige vliegtuigen passagiers te vervoeren. Daarna, en dat is hopelijk over ongeveer 4 weken zit het er op voor mij in Amerika, en ga ik weer terug naar Nederland. Ik moet zeggen, het is dan ook wel weer mooi geweest hier en is het de hoogste tijd om weer naar huis te gaan.
Over het klimaat hier, the summer is not yet in the city, maar het is al 40 graden overdag! De echte hitte moet nog komen en in de woestijn van Amerika, kan het dan heel erg warm worden. Volgens de KLS regels mogen we vliegen tot 43 graden en daarboven niet meer. De warmte voelt aan als een warme deken over je heen, waar een koukleum als ik nog best goed mee om kan gaan. Tijdens het vliegen is wel echt super heet en extra hard werken om met de turbulentie die door de hitte wordt veroorzaakt mee om te gaan.

Met vliegen heb ik overigens komende maandag een nachtsolo op het programma staan. Ik kijk hier erg naar uit, omdat het alweer enige tijd geleden is dat ik m’n laatste solo heb gehad, en dit voor de eerste keer zal zijn dat ik s’nachts helemaal alleen mag vliegen. Eenmaal eerder heb ik eerder in het complete donker gevlogen, en al die lichtjes op de grond gaven een heel speciaal effect.
Ik heb trouwens van m’n eerste solo, alweer 3 maanden geleden, een filmpje gemonteerd en op Youtube gezet. Je kan hem zien door op deze link te drukken, veel plezier!
Een andere bijzondere solovlucht die ik niet gauw zal vergeten was de laatste solo in het VFR gedeelte waarbij er minimaal 300 NM (ruim 500 km) gevlogen moest worden tijdens een 4 uur durende vlucht. Ik was naar Lake Havasu gegaan, een stadje aan een groot meer op de grens van Arizona en California. Daar aangekomen wachtte er een super hartelijk ontvangst. Er stonden drie karretjes op me te wachten toen ik van de runway af taxiede, en alledrie waren ze van verschillende brandstofbedrijfjes die graag het vliegtuigje wilde voltanken. Om te concurreren hadden ze alledrie iets leuks in petto, varierend van een luxe pilotenlounge met gratis pizza en drinken tot een hele middag een cabrio lenen voor een trip door de stad. Ik heb gekozen voor de lounge met pizza en drinken, om de honger te stillen. Op de terugweg was er nog wat tijd over voor een paar landingen op twee vliegvelden die op de route lagen. Een daarvan was een klein vliegveld 'Parker' en de enige landingsbaan die ze er hadden was 'under construction'. De landingsbaan die ervoor in de plaats gebruikt werd leek een smalle taxibaan te zijn voor de gesloten runway. Op deze baan landen gaf dan ook net een extra kick!
foto: Lake Havasu airport KHII
Uiteraard wordt er niet alleen maar gevlogen. Een maand geleden was Anna hier op bezoek en dat was erg leuk. We zijn o.a. naar Sedona geweest waar er prachtige landschappen te zien waren, hebben gekart (Anna heeft me meerdere keren ingehaald), heel veel geshopt, en een helikoptervlucht gemaakt tijdens een kleine vliegshow bij ‘ons’ op het vliegveld. Voor 30 dollar werd een rondvlucht(je) van 6 minuten aangeboden en aangezien Anna en ik nog nooit in een helikopter hadden gevlogen, hadden we maar besloten om dat tripje te maken. Het was erg leuk, maar zoals je zult begrijpen, de tijd vloog voorbij! Ook waren er apache helikopters te zien met bijbehorende gevechtspiloten. Erg imposant!




Een kijkje binnenin een apache

Arizona landschap

Vorig weekend heb ik met Jeffrey en Joris een Quad tour gemaakt door de woestijn. Een mooie route van 3,5 uur over bergen, langs vele cactussen en door stofwolken leverde een hele leuke middag op.

De dag erna hebben we kookles gekregen van onze Chinese vrienden. Deze jongens zijn hier ook voor een vliegopleiding en blijven hier een jaar. Ze hebben ons een aantal lekkere chinese gerechten geleerd en onderstaand kan je een voorbeeld zien van 2 recepten. Ik ben nu volleerd in deze traditionele chinese kookkunst, de golden gong kan weg en de liefhebbers kunnen me inhuren als privé-kok. Na het eten met de Chinzeen hebben we hen nog een aantal hollandse tradities bijgebracht: spijkerpoepen (shitting nails), koekhappen met stroopwafels, en zaklopen.


Kooktip 1: Rundvlees reepjes met pepertjes

Benodigdheden 1 groot bord:
- Rundvleeslappen 500 gram
- Groene pepers 7 stuks
- Ei 1 stuks
- Lente uitjes 4 stuks
- Knoflook teentje 1 a 2 stuks
- Bak olie
- Shao ricing rice cooking wine
- Zout 2 kleine eetlepels
- Aardappelmeel 2 grote eetlepels
- kommetje water
- Chinese kruiden, 20 gram, ¼ zakje (naam volgt) / pittige rundvleeskruiden

Voorbereiding:
- Spoel de Runderlappen onder de kraan af zodat het vlees wat water opneemt
- Snij de runderlappen in flinterdunne reepjes
- Voeg in een kom de reepjes en het eiwit van 1 rauw ei samen. Vervolgens roer je het een paar keer door elkaar

- Spoel de groene pepers onder de kraan
- Snij de pepers doormidden en haal de binnenkant eruit (zaadjes)
- Snij vervolgens de pepers in kleine reepjes
- Snij 2 lente uitjes is stukjes en meng deze door de peperreepjes
- Snij de twee andere lente uitjes in stukjes
- Snij de knoflookteentjes in stukjes
- Voeg in het kommetje water de aardappelmeel toe

Bereidingswijze:
- Doe een scheut olie in een grote wok pan
- Voeg hieraan de stukjes lente ui en de stukjes knoflook toe
- Wok hierin de runderlapreepjes
- Voeg naar smaak een scheut rijstewijn toe.
- Voeg de Chinese kruiden toe
- Voeg de lepeltjes zout naar smaak toe
- Voeg de reepjes groene pepers en lente uitjes toe
- Voeg het water met het aardappelmeel toe
- Wok het gehele geheel lekker door elkaar en dien het op een bord op

Kooktip 2: Foe young Ei
Benodigdheden 1 groot bord:
- Eieren 6 stuks
- Pommedorie tomaten 5 stuks
- Bak olie
- Lente uitjes 4 stuks
- Knoflook teentje 1 a 2 stuks
- Zout 3 kleine eetlepels
- Suiker 2 kleine eetlepels
- Fosfor 1 thee lepeltje
- Half kopje water

Voorbereiding:
- Spoel de tomaten af en snij deze in partjes
- Voeg de eieren samen in een kom en kluts deze door elkaar
- Snij de lente uitjes en de knoflookteentjes in stukjes

Bereidingswijze:
- Doe een grote scheut olie in een grote wok pan
- Doe het eieren mengsel in de wok pan met 1 kleine eetlepel zout. Zorg dat het ei niet vast
bakt aan de wok pan. Draai het ei een paar keer om. De eieren hoeven niet lang te wokken het moet een beetje vloeibaar blijven.
- Doe het mengsel tijdelijk in een kom
- Doe een scheut olie in de wok pan
- Voeg hieraan de stukjes lente ui en de stukjes knoflook toe
- Wok de stukjes tomaat in de wokpan
- Voeg een half kopje water toe
- Meng het eierenmengsel door de tomaten
- Voeg naar smaak 2 kleine eetlepels zout toe
- Voeg naar smaak 2 kleine eetlepels suiker toe
- Voeg naar smaak 1 theelepeltje fosfor toe
- Wok het gehele geheel lekker door elkaar en dien het op een bord op
Eet smakelijk en er mag gesmakt worden!

(ps, het originele familierecept voor indonesische satestokken van de vader van Jeffrey die hij hier pas geleden heeft klaar gemaakt moet helaas binnen besloten kringen blijven en mag niet openbaar gemaakt worden)
Naast deze leuke gebeurtenissen wordt er eigenlijk vooral veel gestudeerd en vluchten voorbereid om het hoge tempo van het vliegprogramma bij te kunnen houden. Veelal vliegen we tussen 4-6 keer per week (vorige week 11 vluchten gehad), en in iedere vlucht zit wel weer iets nieuws of wordt er verwacht dat je progressie laat zien. Komende week mag ik gaan beginnen met navigatievluchten. Deze vluchten duren langer dan ‘normale’ vluchten waardoor je grotere afstanden aflegt. Als het een beetje meezit zou ik misschien nog een vlucht kunnen maken naar San Diego, Las Vegas of Grand Canyon, ben benieuwd!

Nou dat was het, tot zover deze update. Ik hoop dat de foto’s een beetje een idee geven hoe het er hier uit ziet. Ik weet niet wanneer er weer een update zal komen, maar als je een mailtje stuurt hou ik je graag persoonlijk op de hoogte. Hartstikke bedankt in ieder geval voor alle leuke reacties, berichtjes, mailtjes en kaartjes die ik heb gekregen; echt super!
Groeten Albert
Hier nog wat foto's:


Airshow in Tuscon


wapperende Amerikaanse vlaggen & het Amerikaanse volkslied tijdens een basketbalwedstrijd


Anna aan het genieten in het zwembad
schieten in een shootingrange:
Lokale Omroep Volendam Edam nu ook in Amerika!


Supermarkt 'Walmart'


Carl's Jr, voor de lekkerste burgers in town


De Bhamster (hieronder) is een van de twee huisdieren die we hebben, hier in een tijdelijk onderkomen: de koffer van Anna.


De allereerste vliegles in de PH-BZN

dinsdag 20 januari 2009

Eerste twee weken in Mesa

Hey hallo allemaal!

Een beetje later dan gepland, maar hier is dan m'n eerste mailtje vanuit de USA! Degene die het leuk vinden om mijn ontwikkelingen voor m’n vliegopleiding bij te houden kunnen hier af en toe lezen wat ik aan het doen ben en hoe het met me gaat.
Het is alweer 2 weken dat ik hier in de USA ben aangekomen en ik zal hier nog zo'n kleine 5 maanden blijven. Na 10 maanden theorie in Eelde ben ik hier om m’n Commercial Pilot Licence te halen, een ‘all inclusive’ vliegbrevet voor eenmotorige vliegtuigen. Daarna gaat de opleiding verder in Eelde en Schiphol met meermotorige vliegtuigen en straalvliegtuigen. De stap naar de grote luchtvaart komt met het afronden van ieder onderdeel steeds dichterbij.

Even terug naar het begin. Zondag 4 januari heb ik een grandioze dag gehad met vrienden en familie die langs kwamen om gedag te zeggen. De meeste hebben nog een leuke boodschap in een boekje geschreven, door Anna verzamelt en aan mij als cadeau meegegeven. Ik heb alle kaartjes en groeten inmiddels gelezen en zal ze nog regelmatig teruglezen, hartstikke bedankt allemaal voor die leuke groeten!
Maandag 5 januari ben ik door Anna naar schiphol gebracht en heb haar nog een keer een innige knuffel gegeven, voordat ik samen met 14 andere jongens van de KLM Flight Academy vertrok naar Mesa, Arizona. De vlucht duurde lang, maar met al het moois wat ons te wachten stond was dat de lange vlucht meer dan waard.
Nadat we zijn aangekomen in Mesa hebben Jeffrey, Jeroen, Wiebe en ik ons intrek genomen in een appartement op een appartementencomplex. Het complex heeft twee zwembaden, hot tubs, fitnesszaal, squashbanen, mini-bioscoop, palmbonen, en dat allemaal op 5 minuten afstand van het vliegveld waar wij trainen. Niet slecht toch? Het appartement wat ons te wachten stond was er helaas wat minder aan toe toen wij erin kwamen. De vorige bewoners waren namelijk gewoon letterlijk weggegaan zonder ook maar iets opgeruimd te hebben of in de laatste weken/maanden voor hun vertrek iets schoongemaakt te hebben. Niet echt een fijne binnenkomer dus, maar school begreep ons gelukkig en heeft ervoor gezorgd dat binnen een paar dagen een Mexicaans schoonmaakteam het appartement weer helemaal spik en span maakte.

De eerste week hier hebben we nog niet gevlogen. We hebben toen nog grondschool gehad, onze vingerafdrukken nogmaals laten afnemen, hebben nogmaals een medische keuring gehad door een dokter die ook trakteerde op pizza, en kennisgemaakt met de gang van zaken op school en in Amerika. Het was een week met vele nieuwe indrukken en wennen aan mijn nieuwe woonomgeving.

Hier in Mesa is voor bijna alles wat je wilt doen de afstand te groot om te lopen en openbaar vervoer is er niet. Daarom heb ik samen met de 3 jongens uit m'n appartement een auto gekocht. Omdat je er bijna alleen maar grote auto’s rijden in Amerika, en wij ons ook wilden aanpassen aan ‘the american life’, hebben wij grote auto gekocht met alles erop en eraan. Het is een oldmobile aurora, die we van een voorganger hebben overgenomen. De benzine kost gelukkig maar een schijntje, dus de V8 motor die er in zit zal voor de portemonnee niet uitmaken. Vorige week dinsdag stond ik voor de eerste keer ingeroosterd om te vliegen op de Piper Archer. Het eerste beurtje vliegen was vooral heel erg leuk en de instructeur verrichtte nog het meeste werk voor je. De vluchten die volgde op de dagen erna werden meteen zwaarder en met meer taken om te verrichten in de cockpit. De vorige week ben ik dan ook alleen maar bezig geweest met checklisten en procedures leren... Gelukkig is het vliegen ontzettend leuk, dat het leren dan helemaal niet erg is.
Vandaag heb ik m'n vijfde beurtje gevlogen. Het vliegen is single pilot, met een instructeur naast je, en klasgenoot/crewmate Jeroen Korving achter je. Zo kan Jeroen bij mij kijken hoe het gaat en als Jeroen aan het vliegen is zit ik achterin om bij hem te kijken. M'n instructeur is mr. Waters, een goede instructeur en een groot liefhebber van vliegen. Bij elk mooi vliegtuig zegt ie: 'Oh look at that, I want that plane!'.

Een gemiddelde dag ziet er op dit moment ongeveer zo uit:
4.00 de wekker gaat en Jeroen en ik beginnen met de voorbereidingen voor het vliegen. Dat houdt in een mass & balance maken, weerbriefing en preflight inspection. Bij een preflight inspection maak je een 'walk around' om het vliegtuig om te kijken of alles in orde is.
6.30 rond dit tijdstip moeten alle voorbereidingen afgerond zijn en komt de instructeur ons ophalen om te briefen over de vlucht die we gaan doen.
7.30 het vliegtuig staan aan, de voorbereidende checklisten zijn gedaan, we zijn getaxied naar holding point runway 04R en ik roep de toren op om te zeggen dat we klaar voor vertrek zijn. Zodra we een take off klaring hebben gekregen taxi ik de runway op, verricht nog snel een checklist, en schuif de throttle helemaal naar voren om zoveel mogelijk snelheid te krijgen en klimmen we uit met 76 knots. We vliegen richting een oefengebied waar geen huizen staan en we allerlei soorten oefeningen kunnen oefenen zonder de mensen op de grond te storen. De bergen in de omgeving en herkenningspunten op de grond geven een goed gevoel voor oriëntatie om te weten waar je ongeveer bent. Ontzettend leuke dingen oefenen we in dit gebied, zoals stalls. Hierbij trek je de throttle helemaal terug (gashendel dicht, zegmaar), en plaatst de neus van het vliegtuig steeds een beetje meer omhoog om geen hoogte verliezen, dat gaat goed totdat je een kritische invalshoek hebt bereikt waardoor het vliegtuig een dramatische hoeveelheid lift verliest en hard naar beneden wil gaan als je niet snel gas bijgeeft.
Na dit soort oefenen vliegen we weer terug en komen terecht in het drukke luchtverkeer rondom het vliegveld. Dat is best lastig vind ik, omdat je veel dingen tegelijk moet doen. De landing is erg leuk, maar nog wel moeilijk. M'n eerste poging tot landing mondde uit in een 'go around' (doorstart) omdat ik niet goed op de baan terecht kwam. Dat was best even spannend!
9.00 de vlucht zit erop en de beurt is nu aan Jeroen. Ik kan achterin gaan zitten en kijken hoe Jeroen het doet.

Er vliegen hier trouwens ook een hoop Indiers en Belgen rond. De Indiers zijn niet moeilijk te herkennen als je de radio uitluistert in de lucht. Hun accent is echt zo typisch, heel mooi. Verders zit er nog een apache fabriek naast het vliegveld, zodat we ook af en toe ook kunnen genieten van een langsvliegende apache helikopter.


Veel groeten en het allerbeste, ik houd jullie op de hoogte!

M'n adres hier is:
1865 N Higley Rd 2079
AZ 85205 Mesa United States

Telefoonnummer: 001 480 522 9625 (mobiel) / 001 480 807 3248 (huis)

foto: Halmar 'Bammetje' Lakerman

foto: Halmar 'Bammetje' Lakerman